Χρόνια προστατίτιδα

Σύμφωνα με πολλούς εμπειρογνώμονες, η χρόνια προστατίτιδα είναι μια φλεγμονώδη ασθένεια, η αιτία της οποίας είναι η μόλυνση με την πιθανή προσθήκη αυτοάνοσων ασθενειών, που χαρακτηρίζεται από βλάβη στους παρεγχυματικούς και ενδιάμεσους ιστούς του οργάνου. Η ασθένεια είναι γνωστή στην ιατρική από το 1850, αλλά σήμερα παραμένει ανεπαρκώς μελετημένη και δύσκολη θεραπεία. Οι χρόνιες βακτηριακές (6 - 10%) και η μη βακτηριακή (80-90%) η προστατίτιδα είναι οι πιο συνηθισμένες και κοινωνικά σημαντικές φλεγμονώδεις ασθένειες στους άνδρες, μειώνοντας σημαντικά την ποιότητα ζωής τους. Η ασθένεια καταγράφεται κυρίως σε ανθρώπους της νεαρής και μέσης ηλικίας και συχνά περιπλέκεται από μειωμένη συσσώρευση και γενετικές λειτουργίες (μείωση της ισχύος, στειρότητας κλπ.). Η ασθένεια καταγράφεται στους άνδρες σε 8 - 35% των περιπτώσεων ηλικίας 20 έως 40 ετών.

Η αιτία της βακτηριακής προστατίτιδας είναι η πυογόνο χλωρίδα που εισβάλλει στον σίδηρο από την ουρήθρα ή λεμφογόνους και αιματογενείς οδούς. Η αιτιολογία της χρόνιας μη-βακτηριακής προστατίτιδας και της παθογένειας της είναι άγνωστη. Έχουν υποφέρει κυρίως από άνδρες άνω των 50 ετών.

Τις αιτίες της ανάπτυξης της νόσου

Η χρόνια προστατίτιδα θεωρείται επί του παρόντος πολυετιολογική ασθένεια. Υπάρχει μια άποψη ότι η ασθένεια εμφανίζεται ως αποτέλεσμα της μόλυνσης που εισέρχεται στον προστάτη και στη συνέχεια η παθολογική διαδικασία συνεχίζεται χωρίς συμμετοχή. Αυτό διευκολύνεται από έναν αριθμό μη μολυσματικών παραγόντων.

Μολυσματικοί παράγοντες στην ανάπτυξη χρόνιας προστατίτιδας

Στο 90% των περιπτώσεων, τα παθογόνα εισέρχονται στον αδένα μέσω της ουρήθρας και οδηγούν σε οξεία ή χρόνια προστατίτιδα. Υπήρξαν περιπτώσεις ασυμπτωματικής κίνησης. Η πορεία της νόσου επηρεάζεται από την κατάσταση της άμυνας του ανθρώπινου σώματος και τα βιολογικά χαρακτηριστικά του παθογόνου. Η μετάβαση από οξεία σε χρόνια προστατίτιδα θεωρείται ότι οφείλεται σε απώλεια ελαστικότητας ιστού λόγω της υπερβολικής παραγωγής ινώδους ιστού.

Τα παθογόνα που προκαλούν χρόνια προστατίτιδα περιλαμβάνουν τα ακόλουθα παθογόνα:

• Στο 90% των περιπτώσεων, η ασθένεια περιλαμβάνει Gram-αρνητικά βακτήρια όπως Escherichia coli (Escherichia coli), Enterococcus faecalis (Fecal Enterococci) και, κάπως λιγότερο συχνά, Pseudomonas aeruginosa, Klebsiella spp. spp. Τα θετικά με Gram βακτήρια όπως οι εντεροκόκκοι, οι στρεπτόκοκκοι και οι σταφυλόκοκκοι είναι σπάνια.
• Ο ρόλος των αρνητικών σταφυλόκοκκων της κοαγκουλάσης, του ουρελαπλασγκάσματος, του χλαμυδιού, του Τριχομών, του Γκάρντνερελ, των αναερόβων βακτηρίων και των μυκήτων του γένους Candida δεν είναι πλήρως κατανοητοί.

Η μόλυνση εισέρχεται στον προστάτη με διάφορους τρόπους:

• Η ανερχόμενη διαδρομή είναι η πιο πιθανή, όπως φαίνεται από τον συχνό συνδυασμό της προστατίτιδας και της ουρηθρίτιδας.
• Η αιματογενή προστατίτιδα εμφανίζεται όταν μια λοίμωξη διεισδύει στον αδένα μέσω της κυκλοφορίας του αίματος, η οποία παρατηρείται σε χρόνια αμυγδαλίτιδα, παραρρινοκολπίτιδα, περιοδοντίτιδα, πνευμονία, χολοκυστίτιδα και χολαγγειίτιδα, πυώδη δερματικές παθήσεις κ.λπ.
• Με την επαφή, η χρόνια προστατίτιδα αναπτύσσεται με ουρηθρίτιδα και ουρήθρες αυστηρές όταν η λοίμωξη με τα ούρα που ρέει διεισδύει στον αδένα, με πυώδη νεφρική λοιμώξεις, διαχειριστή με επιφανευμία, αναβολή και νυκρίτιδα, διαγνωστική και θεραπευτική ουρολογική παρεμβάσεις
• Το λεμφογόνο διεισδύει στη μόλυνση σε προκύτισα, θρομβοφλεβίτιδα αιμορροΐδων φλεβών, κλπ.

Μη -μολυσματικοί παράγοντες στην ανάπτυξη χρόνιας προστατίτιδας

Χημικοί παράγοντες

Σύμφωνα με τους εμπειρογνώμονες, ο ηγετικός ρόλος στην ανάπτυξη της χρόνιας προστατίτιδας παίζει το ενδοπροστατικό Reeflux των ούρων, στο οποίο τα ούρα ρέουν από την ουρήθρα στον αδένα, γεγονός που οδηγεί σε μια εξασθενημένη εκκένωση του ελαιούχου του προστάτη και του σπόρου.

Κατά τη διάρκεια της νόσου, οι αγγειακές αντιδράσεις που οδηγούν σε διόγκωση του οργάνου αναπτύσσονται, η νευρική και χυμική ρύθμιση του τόνου του λείου μυϊκού ιστού της ουρήθρας διαταράσσεται και το άλφα ενεργοποιείται₁-Οι υποδοχείς αδρενεργικών προκαλούν την ανάπτυξη δυναμικής απόφραξης και συμβάλλουν στην ανάπτυξη νέας ενδοπροστατικής παλινδρόμησης.

Σε παλινδρόμηση, τα ούρα που περιέχονται στα ούρα οδηγούν στην ανάπτυξη μιας "χημικής φλεγμονώδους αντίδρασης".

Αιμοδυναμικές διαταραχές

Υποστηρίζει χρόνια φλεγμονή και κυκλοφορικές διαταραχές των πυελικών οργάνων και του όσχεου. Σε άτομα που διαχειρίζονται έναν καθισμένο τρόπο ζωής, για παράδειγμα οδηγό, εργαζόμενο γραφείου κ.λπ., με παχυσαρκία, σεξουαλική αποχή, αναπτύσσονται δυσμετρία της σεξουαλικής ζωής, πιο συχνά υποθερμία, ψυχική και σωματική υπερφόρτωση. Η κατανάλωση από αιχμηρά και αιχμηρά τρόφιμα, αλκοόλ και κάπνισμα κλπ. Βοηθήστε στη διατήρηση της φλεγμονώδους διαδικασίας.

Άλλοι παράγοντες

Υπάρχουν πολλοί άλλοι παράγοντες που ευνοούν τη χρόνια φλεγμονή του προστάτη. Αυτό περιλαμβάνει:

• Ορμονική.
• Βιοχημική.
• Διαταραχές ανοσοαπόκρισης.
• Αυτοάνοσοι μηχανισμοί.
• Μολυσματικές και αλλεργικές διεργασίες.
• Χαρακτηριστικά της δομής των αδένων του προστάτη, τα οποία οδηγούν σε δυσκολία στην κατάλληλη αποστράγγιση.

Πολύ συχνά οι αιτίες της ανάπτυξης της χρόνιας προστατίτιδας δεν μπορούν να προσδιοριστούν.

Ταξινόμηση της προστατίτιδας

Σύμφωνα με την ταξινόμηση που πρότεινε τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας των ΗΠΑ το 1995, η προστατίτιδα χωρίζεται σε:

• Οξεία (κατηγορία Ι). Είναι 5 - 10 %.
• Χρόνια βακτήρια (κατηγορία II). Είναι 6 - 10 %.
• Χρόνια μη -βακτηριακή φλεγμονή (κατηγορία IIIA). Είναι 80 - 90 %.
• Χρόνια μη βακτηριακά, μη φλεγμονώδη (κατηγορία IIIB) ή σύνδρομο χρόνιου πυελικού πόνου.
• Η χρόνια προστατίτιδα αποδεικνύεται τυχαία (κατηγορία IV).

Σημεία και συμπτώματα χρόνιας προστατίτιδας

Η πορεία της χρόνιας προστατίτιδας είναι μεγάλη, αλλά όχι μονότονη. Οι περιόδους επιδείνωσης αντικαθίστανται από σχετικές επιφανειακές περιόδους που συμβαίνουν μετά από ολοκληρωμένη αντιφλεγμονώδη και αντιβακτηριακή θεραπεία.

Η ανάπτυξη της χρόνιας βακτηριακής προστατίτιδας συχνά προηγείται από ουρηθρίτιδα βακτηριακής ή γονόρροιας, μη βακτηριακές διαταραχές στα πυελικά όργανα και όσχεο (αιμορροΐδες, κιρσούς κλπ.), Σεξουαλικές υπερβολές.

Ασθενείς με χρόνια προστατίτιδα παρουσιάζουν πολλά συμπτώματα. Οι γιατροί τους έχουν θεραπεύσει εδώ και χρόνια, αλλά σπάνια ελέγχονται για ασθένεια του προστάτη. Περίπου το ένα τέταρτο των ασθενών δεν παρουσιάζουν παράπονα ή η ασθένεια παρουσιάζει λίγα κλινικά συμπτώματα.

Οι καταγγελίες ασθενών με χρόνια προστατίτιδα μπορούν να χωριστούν υπό όρους σε διάφορες ομάδες.

Διαταραχές ούρωσης που σχετίζονται με τη στένωση της ουρήθρας:

• Δυσκολία να αρχίσετε να ουρλιάζετε.
• Ένα αδύναμο ρεύμα ούρων.
• Διαλείπουσα ή μειωμένη ούρηση.
• Ένα αίσθημα ελλιπούς εκκένωσης της ουροδόχου κύστης.

Συμπτώματα που προκαλούνται από ερεθισμό των νευρικών απολήξεων:

• Συχνουρία.
• Οι κλήσεις προς ουλή είναι απότομες και ισχυρές.
• Ούρηση σε μικρά μέρη.
• Ακράτεια ούρων κατά τη διάρκεια της ούρησης.

Σύνδρομο πόνου:

• Η ένταση και ο τύπος του πόνου ποικίλλουν.
• Τοποθεσία του πόνου: Κάτω κοιλιά, περίνεο, ορθό, βουβωνική χώρα και κάτω πλάτη, εσωτερικοί μηροί.

Σεξουαλική δυσλειτουργία:

• Πόνος στο ορθό και στην ουρήθρα κατά τη διάρκεια της εκσπερμάτισης.
• Αργή στύση.
• Απώλεια οργασμού.
• Πρόωρη εκσπερμάτιση κ.λπ.

Από το νευρικό σύστημα: Νευρωτικές διαταραχές με τη μορφή σταθεροποίησης της προσοχής του ασθενούς στην κατάσταση της υγείας του.

Σημεία και συμπτώματα χρόνιας μη βακτηριακής προστατίτιδας

Το σύνδρομο χρόνιου πυελικού πόνου στους άνδρες (CPPS) συμβαίνει με τα συνήθη συμπτώματα της χρόνιας προστατίτιδας, αλλά κατά την εξέταση δεν υπάρχουν βακτήρια στο 3ο τμήμα των ούρων και στην έκκριση του προστάτη. Η χρόνια μη βακτηριακή διάμεση κυστίτιδα, οι ασθένειες του ορθού, το σύνδρομο σπαστικής μυαλγίας του πυελικού δαπέδου και οι βλάβες του προστάτη μιας λειτουργικής φύσης που προκαλούνται από διαταραχές της εννεύρωσης του οργάνου και των αιμοδυναμικών του μπορούν να προσομοιώσουν CPPs.

Με την εξασθένιση της νευροδεκτικής λειτουργίας, παρατηρούνται ατόνυ και διαταραχή της εννεύρωσης του αδένα, η οποία εκδηλώνεται από δυσκολίες στο γρήγορο και πλήρες κλείσιμο του ουρηθρικού αυλού. Σε αυτή την περίπτωση, τα ούρα απεκκρίνονται πτώση από την πτώση για μεγάλο χρονικό διάστημα μετά την ούρηση. Σε τέτοιους ασθενείς, η μελέτη δείχνει αστάθεια και αυξημένη διεγερσιμότητα, οι οποίες εκδηλώνονται από την αυξημένη εφίδρωση και τη διεγερσιμότητα της καρδιακής δραστηριότητας, καθώς και τις αλλαγές στον δερματογραφία.

Επιπλοκές ασθένειας

Η μακρά πορεία της χρόνιας προστατίτιδας γίνεται περίπλοκη από τις ασθένειες των σεξουαλικών και αναπαραγωγικών λειτουργιών, την ανάπτυξη ασθενειών όπως η κυστουλίτη και η επιπαϊτίτιδα καθώς και η σκλήρυνση του οργάνου. Η σκληροποίηση του οργάνου επιδεινώνει την τοπική μικροκυκλοφορία και την ουροδυναμική καθώς και τα αποτελέσματα των χειρουργικών επεμβάσεων. Η ίνωση του περιετρικού ιστού οδηγεί στην ανάπτυξη διαταραχών των ούρων.

Διάγνωση

Λόγω του γεγονότος ότι υπάρχουν πολλοί λόγοι για την ανάπτυξη χρόνιας προστατίτιδας, χρησιμοποιείται ένα συνολικό σύμπλεγμα διαγνωστικών μελετών για τη διάγνωση. Η επιτυχία της θεραπείας εξαρτάται από τον σωστό προσδιορισμό των αιτιών της νόσου. Η διάγνωση της χρόνιας προστατίτιδας βασίζεται στα ακόλουθα δεδομένα:

• Κλασική τριάδα συμπτωμάτων.
• Μια σύνθετη φυσική μέθοδοι (ανακατασκευή δακτύλων του προστάτη).
• Ένα σύμπλεγμα εργαστηριακών μεθόδων (ανάλυση ούρων και μικροσκοπία του προστάτη, σπορά και προσδιορισμός της ευαισθησίας της μικροχλωρίδας σε σύγκριση με τα αντιβακτηριακά φαρμακευτικά προϊόντα, τη γενική ανάλυση ούρων και αίματος).
• Για την ανίχνευση γονοκοκκίων, βακτηρίοκημα που είναι κατασκευασμένο από ουρηθρική, PCR και ορολογικές μεθόδους (για την ανίχνευση ουρίας και χλαμύδια).
• Uffluometry.
• Βιοψία προστάτη.
• Ένα σύμπλεγμα μεθόδων οργανικών μεθόδων (υπερηχογράφημα).
• Προσδιορισμός της ανοσολογικής κατάστασης του ασθενούς.
• Προσδιορισμός της νευρολογικής κατάστασης.
• Σε περίπτωση αναποτελεσματικής θεραπείας και υποψίας επιπλοκών, πραγματοποιούνται απεικόνιση υπολογιστών και μαγνητικού συντονισμού, καλλιέργεια αίματος κλπ.

Ψηλάφηση του προστάτη

Της πρωταρχικής σημασίας για τη διάγνωση της νόσου είναι η σάρωση του προστάτη, η οποία αυξάνεται κατά τη διάρκεια της φάσης επιδείνωσης και μειώνεται κατά τη διάρκεια της αποδυνάμωσης της φλεγμονώδους διαδικασίας. Στη χρόνια προστατίτιδα, ο αδένας διογκώνεται και πονάει κατά τη διάρκεια της φάσης παροξυσμού.

Η συνέπεια του οργάνου μπορεί να ποικίλει: οι περιοχές μαλάκυνσης και σκλήρυνσης σαρώνονται, προσδιορίζονται οι περιοχές απόσυρσης. Δίνει τη δυνατότητα να εκτιμηθεί το σχήμα του αδένα, η κατάσταση των σπόρων και του περιβάλλοντος ιστού.

Η διαδικασία της ψηφιακής εξέτασης της διαπερατότητας συνδυάζεται με τη συλλογή αδενικών εκκρίσεων. Μερικές φορές είναι απαραίτητο να αφαιρέσετε την έκκριση χωριστά από κάθε κουρέλι.

Ανάλυση ενός δείγματος 3 cup από την έκκριση ούρων και προστάτη

Το "χρυσό πρότυπο" στη διάγνωση της χρόνιας προστατίτιδας είναι:

• Συλλογή του πρώτου τμήματος ούρων.
• Συλλογή του δεύτερου τμήματος ούρων.
• Κάλυψη αδενικών εκκρίσεων από μασάζ.
• Συλλογή του τρίτου τμήματος ούρων.

Αυτό ακολουθείται από μικροσκοπική και βακτηριολογική εξέταση του υλικού.

Με φλεγμονή του προστάτη:

• Ο αριθμός των μικροβίων (KBE) υπερβαίνει τις 10³/ml (10⁴/ml για επιδερμικούς σταφυλόκοκκους), αλλά ο μικρός αριθμός μικροβίων που βρίσκονται σε δεκάδες και εκατοντάδες δεν πρέπει να παραμελούνται.
• Η μικροσκοπική παρουσία 10-15 λευκοκυττάρων στον τομέα της όρασης είναι ένα γενικά αναγνωρισμένο κριτήριο για την παρουσία μιας φλεγμονώδους διαδικασίας.

Η έκκριση του προστάτη και το 3ο τμήμα των ούρων υποβάλλονται σε μικροσκοπική και βακτηριολογική εξέταση:

• Στη χρόνια βακτηριακή προστατίτιδα, απελευθερώνονται ο αριθμός των λευκοκυττάρων στην έκκριση του αδένα και στο τρίτο μέρος των ούρων μετά την απελευθέρωση του μασάζ και τα βακτήρια (κυρίως από την εντερική ομάδα) απελευθερώνονται.
• Με μη βακτηριακή προστατίτιδα, συμβαίνει ο αριθμός των λευκοκυττάρων στην αδενική έκκριση, αλλά η μικροχλωρίδα δεν έχει αποδειχθεί.
• Με το CPPS, δεν υπάρχει επίσης αυξημένος αριθμός λευκοκυττάρων και μικροχλωρίδων.

Κανονική έκκριση προστάτη:

• Λιγότερο από 10 λευκοκύτταρα ανά οπτικό πεδίο.
• Υπάρχει μια μεγάλη ποσότητα λεηλατών.
• Δεν υπάρχει μικροχλωρίδα.

Με χρόνια προστατίτιδα, η έκκριση του προστάτη μπορεί να βρεθεί:

• Ο αριθμός των λευκοκυττάρων είναι μεγάλος και υπερβαίνει τα 10-15 στον οπτικό τομέα.
• Ο αριθμός του Lecithinkörner μειώνεται.
• Το ρΗ της έκκρισης μετατοπίζεται στην αλκαλική πλευρά.
• Η περιεκτικότητα σε όξινη φωσφατάση μειώνεται.
• Η δραστικότητα Lysozym αυξάνεται.

Η διατήρηση ενός αρνητικού αποτελέσματος της έκκρισης του προστάτη δεν αποδεικνύει ότι δεν υπάρχει φλεγμονώδη διαδικασία.

Η αξία της δοκιμής κρυσταλλοποίησης του γραμματέα του προστάτη παραμένει. Συνήθως σχηματίζεται ένα χαρακτηριστικό μοτίβο στην κρυστάλλωση με τη μορφή φύλλου φτέρας. Σε περίπτωση παραβίασης των ιδιοτήτων συσσωμάτωσης της έκκρισης του προστάτη, ένα τέτοιο πρότυπο δεν σχηματίζεται που συμβαίνει όταν αλλάζει το ανδρογόνο ορμονικό υπόβαθρο.

Υπερηχητική μελέτη

Σε περίπτωση υποψίας της νόσου του προστάτη, χρησιμοποιείται μια υπερηχογραφική εξέταση του ίδιου του αδένα (υπερηχογράφημα), τα νεφρά και οι κυψέλες χρησιμοποιούνται βέλτιστα ώστε να μπορείτε να προσδιορίσετε:

• Όγκος και διαστάσεις του αδένα.
• Η παρουσία υπολογισμού.
• Οι διαστάσεις των φυσαλίδων σπόρων.
• Η κατάσταση των τοίχων της ουροδόχου κύστης.
• Το ποσό των υπολειμματικών ούρων.
• Δομές ένδυσης.
• Ένα άλλο είδος παθολογίας.

Άλλες μεθόδους έρευνας προστάτη

• Η κατάσταση της ουροδυναμικής (εξέταση του ρυθμού ροής των ούρων) είναι εύκολη και εύκολη στην προσδιορισμό με μια μελέτη όπως η ουροφλοβέτρηση. Με τη βοήθεια αυτής της μελέτης, είναι δυνατόν να αναγνωριστούν έγκαιρα σημάδια ενός παρεμπόδισης των υποδιαιρέσεων και να διεξαχθεί μια δυναμική παρατήρηση.
• Η βιοψία παρακέντησης λαμβάνει χώρα σε περίπτωση υποψίας απόστημα, καλοήθους υπερπλασίας και καρκίνου του προστάτη.
• Προκειμένου να διευκρινιστούν οι αιτίες της ανάπτυξης της παρεμπόδισης των υποδιαστημάτων, πραγματοποιείται μια ακτινολογική και ενδοσκοπική εξέταση.
• Σε μια μακρά φλεγμονώδη διαδικασία, συνιστάται η διεξαγωγή ουρεθοκυστοσκόπησης.

Διαφορική διάγνωση

Η χρόνια προστατίτιδα θα πρέπει να διακρίνεται από την κυστικοπροστατετασία, τη φυτική προστατοπάθεια, τη συμφορητική προστατίτιδα, τη μυαλγία του πυελικού εδάφους, τη νευροψυχιατρική διαταραχές, τη νόσος της συμβολής, την αίσθηση της πατρίτιδας. Ο λαιμός της ουροδόχου κύστης, η αυστηρότητα της ουρήθρας, η φυματίωση, ο καρκίνος του προστάτη και της ουροδόχου κύστης, η ουρολιθίαση, η χρόνια επιπιπιδίτιδα, η βουβωνική κήλη.

Θεραπεία χρόνια προστατίτιδας

Η θεραπεία της χρόνιας προστατίτιδας θα πρέπει να ξεκινήσει με μια αλλαγή στον τρόπο ζωής και στη διατροφή του ασθενούς.

Κατά τη διάρκεια της θεραπείας της νόσου, χρησιμοποιείται ταυτόχρονα η φαρμακευτική αγωγή που επηρεάζει διαφορετικά μέρη της παθογένεσης.

Κύριες κατευθύνσεις της θεραπείας:

• Εξάλειψη που προκαλεί μικροοργανισμούς.
• Αντιφλεγμονώδης θεραπεία.
• Κανονικοποίηση της ροής του αίματος στον προστάτη και στα πυελικά όργανα.
• Κανονικοποίηση επαρκούς αποστράγγισης της προστατεαζίνης.
• Κανονικοποίηση του προφίλ ορμόνης.
• Πρόληψη της κληρονομιάς των οργάνων.

Οι ακόλουθες ομάδες φαρμάκων χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία της χρόνιας προστατίτιδας:

• Αντιβακτηριακό.
• Αντιχολινεργικό.
• Αγγειοδιασταλτικά.
• άλφα₁- Αναστολέας Adrenherge.
• 5 αναστολείς αναγωγάσης άλφα.
• Αναστολέας κυτοκινίνης.
• Μη -υστοειδή αντιφλεγμονώδη φαρμακευτική αγωγή.
• Αγγειοπροστασία.
• Ανοσοποιητές.
• Τα φάρμακα που επηρεάζουν τον μεταβολισμό του ουραίου.

Αντιβιοτικά για τη θεραπεία της βακτηριακής χρόνιας προστατίτιδας

Η αντιβακτηριακή θεραπεία πρέπει να διεξάγεται κατά των αντιβιοτικών λαμβάνοντας υπόψη την ευαισθησία των αναγνωρισμένων μικροοργανισμών. Εάν δεν αναγνωριστεί το παθογόνο, χρησιμοποιείται εμπειρική αντιμικροβιακή θεραπεία.

Τα μέσα επιλογής είναι φθορίνια της 2ης - 4ης γενιάς. Με τις συμβατικές μεθόδους εφαρμογής, διεισδύουν γρήγορα στο αδενικό ύφασμα και δρουν ενάντια σε μια μεγάλη ομάδα μικροοργανισμών ευαίσθητων σε γραμμάρια, καθώς και ουρεδικοί και χλαμύδια. Εάν αποτύχει η αντιμικροβιακή θεραπεία, πρέπει να ληφθούν υπόψη τα ακόλουθα:

• Πολλαπλασιασμός της μικροχλωρίδας,
• Σύντομοι (λιγότερο από 4 εβδομάδες) κύκλοι θεραπείας,
• Λανθασμένη επιλογή αντιβιοτικού και δοσολογίας του,
• Αλλαγές στον τύπο παθογόνου,
• Η παρουσία βακτηρίων που ζουν στα μήκη του προστάτη και καλύπτονται με προστατευτική εξωκυτταρική μεμβράνη.

Η διάρκεια της θεραπείας πρέπει να είναι τουλάχιστον 4 εβδομάδες με υποχρεωτικό επακόλουθο βακτηριολογικό έλεγχο. Εάν η βακτηριούρια παραμένει στο 3ο μέρος των ούρων και η έκκριση του προστάτη είναι μεγαλύτερη από 10³ Το CFU/ML έχει συνταγογραφηθεί επαναλαμβανόμενη αντιβακτηριακή θεραπεία σε περίοδο 2 έως 4 εβδομάδων.

Αναστολείς κυτοκίνης στη θεραπεία της χρόνιας προστατίτιδας

Οι κυτοκίνες είναι γλυκοπρωτεΐνες που εκκρίνονται από ανοσοποιητικά και άλλα κύτταρα υπό συνθήκες φλεγμονώδους και ανοσοαπόκρισης. Συμμετέχουν ενεργά στην ανάπτυξη μιας χρόνιας φλεγμονώδους διαδικασίας.

Μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα

Τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα έχουν αντιφλεγμονώδες αποτέλεσμα, μειώνοντας τον πόνο και τον πυρετό. Χρησιμοποιούνται ευρέως στη θεραπεία της χρόνιας προστατίτιδας με τη μορφή δισκίων και υπόθετων. Η πιο αποτελεσματική οδός εισαγωγής είναι η ορθική διαδρομή.

Ανοσοθεραπεία

Στη θεραπεία της βακτηριακής χρόνιας προστατίτιδας, μαζί με τα αντιβιοτικά και τα αντιφλεγμονώδη φάρμακα, χρησιμοποιούνται ανοσοδιαμορφωτικοί παράγοντες. Η πιο αποτελεσματική είναι η ορθική διαδρομή της εισαγωγής τους. Ο ανοσορρυθμιστής χρησιμοποιείται ευρέως, γεγονός που αυξάνει τη λειτουργική δραστικότητα των φαγοκυττάρων, η οποία συμβάλλει στην αποτελεσματικότερη εξάλειψη των παθογόνων.

Alpha Blockers στη θεραπεία της χρόνιας προστατίτιδας

Διαπιστώθηκε ότι τα αδρενεργικά παπούτσια άλφα-1 ομαλοποιούν τον τόνο των ομαλών μυών του προστάτη της ουρήθρας, των σπερματικών κυστμάτων και των κάψουλων του προστάτη, γεγονός που καθιστά τα φάρμακα αυτής της ομάδας πολύ αποτελεσματικά στη θεραπεία της νόσου. Τα αδρενεργικά παπούτσια άλφα-1 χρησιμοποιούνται σε ασθενείς με έντονες διαταραχές των ούρων απουσία ενεργού φλεγμονώδους διαδικασίας.

Με το CTB, η περίοδος θεραπείας είναι μεταξύ 1 και 6 μηνών.

Αναστολέας 5-Α-αναγωγάσης για τη θεραπεία μη βακτηριακής προστατίτιδας και CPPS

Διαπιστώθηκε ότι η τεστοστερόνη μετατρέπεται στην μορφή του προστάτη 5Α-διυδροτεστοστερόνη υπό την επίδραση της αναγωγάσης ενζύμου 5Α, η δραστικότητα στα κύτταρα του προστάτη είναι μεγαλύτερη από πέντε φορές υψηλότερη από τη δραστικότητα της ίδιας της τεστοστερόνης, γεγονός που οδηγεί σε διεύρυνση του οργάνου λόγω των επιθηλιακών και ηλεκτρικών συστατικών.

Κατά τη λήψη ενός αναστολέα αναγωγάσης 5Α για 3 μήνες, μια ατροφία του ηλεκτρικού ιστού, μια ατροφία του αδενικού ιστού, μια αναστολή της λειτουργίας έκκρισης, η μείωση του πόνου και του αδενικού όγκου καθώς και η μείωση της έντασης και της διόγκωσης του οργάνου θα παρατηρηθεί για 6 μήνες.

Ο ρόλος των αντι -κλειρωτικών στη θεραπεία της χρόνιας προστατίτιδας

Με μακροχρόνια φλεγμονή του προστάτη, η ίνωση εμφανίζεται, η οποία εκφράζεται σε διαταραχές της μικροκυκλοφορίας και της ουροδυναμικής. Χρησιμοποιούνται αντισυλληπτικά για την πρόληψη της διαδικασίας ίνωσης.

Άλλα φάρμακα για τη θεραπεία της χρόνιας προστατίτιδας

Εκτός από το φάρμακο που περιγράφηκε παραπάνω, τα ακόλουθα φάρμακα χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία της νόσου:

• Αντιισταμινικά.
• Αγγειοδιασταλτες και αγγειοπροστασίες.
• Ανοσοκατασταλτικό.
• Τα φάρμακα που επηρεάζουν τον μεταβολισμό των ουραίων και το κιτρικό οξύ του τρινοντίου.

Φυτικά προϊόντα

Κατά τη θεραπεία της προστατίτιδας, η χρήση ενός φαρμάκου με τη μορφή υπόθεσης είναι αποτελεσματική, η οποία περιέχει ένα σύνθετο βιολογικά δραστικά πεπτίδια που απομονώνονται από τον προστάτη των βοοειδών.

Υπό την επήρεια του φαρμάκου συμβαίνει τα ακόλουθα:

• Διέγερση των μεταβολικών διεργασιών στον αδενικό ιστό.
• Βελτίωση της μικροκυκλοφορίας.
• Μειώνει το πρήξιμο, τη διήθηση των λευκοκυττάρων, τη διατήρηση της έκκρισης και τον πόνο.
• Πρόληψη του σχηματισμού θρόμβων σε φλεβίδια του προστάτη.
• Αυξημένη δραστηριότητα του εκκριτικού επιθηλίου του ACINI.
• Βελτίωση της σεξουαλικής λειτουργίας (αύξηση της λίμπιντο, αποκατάσταση της στυτικής λειτουργίας και ομαλοποίηση της σπερματογένεσης).

Μασάζ δακτύλου του προστάτη

Ορισμένοι ερευνητές υποστηρίζουν ότι το μασάζ των δακτύλων πρέπει να εκτελείται σε χρόνια προστατίτιδα, λαμβάνοντας υπόψη γνωστές αντενδείξεις.

Φυσιοθεραπεία

Η αποτελεσματικότητα των φυσιοθεραπευτικών διαδικασιών στη θεραπεία της προστατίτιδας δεν έχει αποδειχθεί σήμερα, ο μηχανισμός δράσης δεν έχει διευκρινιστεί επιστημονικά και δεν έχουν διερευνηθεί οι παρενέργειες.

Πρόληψη χρόνιας προστατίτιδας

Όταν αρχίζετε να εμποδίζετε την ανάπτυξη χρόνιας προστατίτιδας, θα πρέπει να γνωρίζετε τα εξής:

• Ο κίνδυνος ανάπτυξης της νόσου αυξάνεται με την ηλικία.
• Οι εκπρόσωποι του Negroid Race είναι πιο ευαίσθητοι στην ασθένεια.
• Μια οικογενειακή προδιάθεση για την ασθένεια δεν μπορεί να αποκλειστεί.

Οι άνθρωποι που είναι προδιάθετοι στην ανάπτυξη χρόνιας προστατίτιδας θα πρέπει να δώσουν μεγαλύτερη προσοχή στην υγεία τους.

Συμβουλές για την πρόληψη των ασθενειών:

• Πάρτε μια επαρκή ποσότητα υγρού. Συχνά η ούρηση προάγει την εξωτερική μικροχλωρίδα από την ουρήθρα.
• Αποτρέψτε τη διάρροια και τη δυσκοιλιότητα.
• Κρατήστε μια λογική διατροφή. Μην τρώτε με υδατάνθρακες και κορεσμένα τρόφιμα κορεσμένα λιπαρά, γεγονός που οδηγεί σε αύξηση του σωματικού βάρους.
• Θα πρέπει να περιορίζεται στη χρήση ουσιών που ερεθίζουν την ουρήθρα: αιχμηρά και πικάντικα πιάτα, καπνιστό κρέας, σάλτσες και μπαχαρικά, καφέ και αλκοόλ.
• Κάπνισμα weigen. Η νικοτίνη επηρεάζει αρνητικά την κατάσταση των αγγειακών τοιχωμάτων.
• Μην κρυώσετε.
• Μην κρατάτε την εκκένωση της ουροδόχου κύστης.
• Οδηγήστε έναν ενεργό τρόπο ζωής, κάντε αθλήματα. Κάντε τις ασκήσεις για να ενισχύσετε τους μύες της λεκάνης με τις οποίες μπορείτε να αφαιρέσετε τη στασιμότητα του φλεβικού αίματος, η οποία με τη σειρά του υποστηρίζει την κανονική λειτουργία του προστάτη.
• Οδηγήστε την τακτική σεξουαλική ζωή. Αποφύγετε μεγαλύτερη αποχή. Ο σίδηρος πρέπει να απελευθερωθεί από το μυστικό εγκαίρως.
• Παραμείνετε μονογαμικές σχέσεις ρυμουλκούμενου. Οι παράνομες σεξουαλικές σχέσεις αυξάνουν την πιθανότητα απόκτησης σεξουαλικά μεταδιδόμενων ασθενειών.
• Εάν εμφανιστούν καταγγελίες από τις γονιδιώδεις αρχές, επικοινωνήστε αμέσως με έναν ουρολόγο.